კონტროლი, ეჭვიანობა და დუმილი — რას შეცდომებს უშვებს ხშირად ქართველი კაცი ურთიერთობაში

პარტნიორულ ურთიერთობაში კულტურული ფონი მნიშვნელოვან როლს ასრულებს და ხშირად განსაზღვრავს როგორც მამაკაცის ქცევას, ისე მის მოლოდინებს ურთიერთობის მიმართ. ბრიტანელი ფსიქოლოგის, ანა ვინიკოტის შეფასებით, ქართველ, ზოგადად კავკასიელ მამაკაცებსა და ევროპელ პარტნიორებს შორის განსხვავებები ყველაზე მკვეთრად პასუხისმგებლობის აღქმაში, ემოციური გამოხატვის ფორმებსა და ქალთან ურთიერთობის მოდელში იჩენს თავს. აღსანიშნავია, რომ ანა საქართველოში 4 წლის განმავლობაში ცხოვრობდა და  ჩვენი ადათ-წესები და ხასიათი მეტ-ნაკლებად შეისწავლა.

სპეციალისტის თქმით, კავკასიელი მამაკაცი ურთიერთობაში ხშირად საკუთარ თავს „მფარველისა“ და „მცველის“ როლში ხედავს. მისთვის მნიშვნელოვანია ლიდერის პოზიცია, ოჯახის ფინანსური უზრუნველყოფა და პარტნიორის დაცვა, თუმცა ამ მოდელს ხშირად ახლავს კონტროლის სურვილი და გამძაფრებული ეჭვიანობა, რაც თანამედროვე ურთიერთობებში კონფლიქტის წყაროდ იქცევა.

ევროპელი მამაკაცი, როგორც წესი, პარტნიორულ ურთიერთობას უფრო თანასწორობის პრინციპით უყურებს. ფსიქოლოგების განმარტებით, მისთვის მნიშვნელოვანია პირადი საზღვრების პატივისცემა, ემოციების ღიად გამოხატვა და გადაწყვეტილებების ერთობლივად მიღება. ევროპულ კულტურაში ნაკლებად არის გამოკვეთილი დომინანტური მამაკაცის მოდელი და მეტი ყურადღება ეთმობა პარტნიორების ინდივიდუალურ თავისუფლებას.

განსხვავება აშკარად ვლინდება კონფლიქტების მართვის სტილშიც. ქართველი მამაკაცი ხშირად ემოციურად და იმპულსურად რეაგირებს და პრობლემის დაუყოვნებლივ გადაწყვეტას ცდილობს, მაშინ როცა ევროპელი პარტნიორი კონფლიქტის გაანალიზებას, დიალოგსა და შეთანხმებაზე ორიენტირებულ საუბარს ანიჭებს უპირატესობას.

ფსიქოლოგის შეფასებით, ქართველ ქალთან პარტნიორულ ურთიერთობაში მამაკაცები ყველაზე ხშირად შემდეგ შეცდომებს უშვებენ:

• ქალის ემოციების გაუფასურება, ფრაზებით — „გადამეტებულად რეაგირებ“, „ეს წვრილმანია“;

• ზედმეტი კონტროლი და ეჭვიანობა, რომელიც მზრუნველობის სახელით არის შეფუთული;

• პრობლემებზე საუბრის გადადება ან, პირიქით, მათი აგრესიული ტონით „მოგვარების“ მცდელობა;

• პასუხისმგებლობის აღქმა მხოლოდ ფინანსურ ჭრილში, ემოციური მხარდაჭერის იგნორირებით;

• მოლოდინი, რომ ქალი უნდა მოერგოს მამაკაცის წესებსა და ცხოვრების რიტმს, კომპრომისის გარეშე.

ანა ვინიკოტი ხაზგასმით აღნიშნავს, რომ არც ერთი ურთიერთობის მოდელი არ არის უნივერსალურად სწორი ან არასწორი. ურთიერთობის წარმატებას განსაზღვრავს არა ეროვნულობა, არამედ ემოციური ინტელექტი, კომუნიკაციის ხარისხი და პარტნიორებს შორის ურთიერთპატივისცემა. კულტურული განსხვავებების გაცნობიერება კი წყვილებს ეხმარება კონფლიქტების შემცირებასა და უფრო ჯანსაღი ურთიერთობის ჩამოყალიბებაში.

კომენტარები