მსოფლიოს მოქალაქე – Nix Energy (ფოტოკოლაჟი+ვიდეო)
Nix Energy, ალბათ, ყველაზე პოზიტიური ადამიანია, ვისაც ოდესმე შევხვედრივარ. მისი ცხოვრების საინტერესო სტილი, ოცნებები და მისწრაფებები ნებისმიერ ადამიანს დააინტერესებს. გთავაზობთ ინტერვიუს უნებლიეთ გამხდარ მსოფლიოს მოქალაქესთან.
მოგზაურის პირველი ნაბიჯები…
ბავშვობიდანვე მაინტერესებდა ჩვენი პლანეტა – სად ვცხოვრობთ, რისთვის გავჩნდით, საიდან მოვედით და ასე შემდეგ…
ყოველთვის გლობალურობის მომხრე ვიყავი და სწავლა მწყუროდა. ჩავთვალე, რომ იმ დროისთვის აქ ყველნაირი რესურსი ამოვწურე და მეტი განვითარება და წინსვლა მჭირდებოდა. მოგზაურობა შემეცნებაა, რადგან მოგზაურობისას უამრავ ექსტრემალურ ვითარებასთან გიწევს გამკლავება. შესაბამისად, ეუფლები უამრავ დარგს, იქნება ეს ფოტოგრაფია, ჟურნალისტიკა, მედიცინა თუ სხვა.
პირველად მალაიზიაში წავედი. თუმცა, პირველი 83 ქვეყანა ისე მოვიარე, რომ სურათიც კი არ გადამიღია. მერე დავიწყე სურათების გადაღება, მერე დავარქვი თავს მოგზაური და ასე შემდეგ. ახლა უკვე ფილმებს ვიღებ სხვადასხვა ქვეყნის შესახებ.
მოგზაურობის „მუღამი“…
როდესაც პირველი 50 ქვეყანა მოვიარე, დედამიწა ძალიან პატარა მომეჩვენა, სახალისოა ასეთი ფიქრი, რადგან, რაც უფრო მეტად უღრმავდები შეძენილ ცოდნას, უფრო მეტი კითხვა იბადება. შეიძლება ითქვას, რომ დედამიწა ამოუწურავიც კია. ჩვენ კი ამ სამყაროსთან ერთიანობაში ვართ, ყველაფერი ერთმანეთთან კავშირშია: მზე, მთვარე, წყალი, მიწა, ვარსკვლავი…
მოგზაურობისას სხვანაირი კონტაქტი გაქვს სამყაროსთან. ცოდნის მიღებასა და შემდეგში საკუთარ თავზე ბევრი ექსპერიმენტის მოსინჯვას აქვს „მუღამი“. რას გაუძლებ, როგორ გაუმკლავდები პრობლემებს ახლობლებისა და ნათესავების, ენის, ცოდნისა თუ ფინანსების გარეშე. ერთი თვე შეიძლება ისე გაიყვანო, მნიშვნელოვანი არაფერი მოხდეს შენს ცხოვრებაში, მოგზაურობისას კი თითოეული დღე გამოწვევაა საკუთარ თავთან.
პოზიტივი…
სანამ საქართველოდან წავიდოდი, უამრავი რამით ვიყავი დაკავებული. მარტივად რომ ვთქვათ, თავი უკვე დამკვიდრებული მქონდა. საინტერესო ხალხს იცნობ და ისინიც გიცნობენ. სხვა ქვეყნებში კი ეს მომაკლდა. იქ არავის აინტერესებდა ჩემი „კაი ტიპობა“ და ეს, რატომღაც, მიხაროდა. თავიდან ვერ ვაცნობიერებდი, სიხარული რისგან იყო გამოწვეული, შემდეგ კი მივხვდი, რომ ხალხის ღიმილი დადებით განწყობასა და ენერგეტიკას ქმნიდა ჩემ ირგვლივ. საქართველოში დაბრუნებულს ხალხი ძალიან დაფიქრებული და დაღვრემილი სახეებით დამხვდა. სალაპარაკო თემა კი მუდამ პრობლემები იყო. ეს ატმოსფერო მორალურად უკან მხევდა. რატომ?! რა დავაშავეთ?! რატომ არ უნდა გავუღიმოთ ერთმანეთს… ამიტომაც ვცდილობ, გარშემომყოფი ხალხი დადებითად განვაწყო, მათთან ერთად ყოფნა რომ გვიხაროდეს. მსურს მეტი ნათელი ფერები და ღიმილიანი სახეები გამოჩნდეს ქუჩებში. აღარ დაემსგავსება მძღოლი მძაფრსიუჟეტიანი ფილმიდან გადმომხტარ პერსონაჟს, სერიოზული სახით რომ ემსახურება ჩამოსულ ტურისტებს… პირიქით, გაუღიმე, მეტი ხალისი დაანახე, სხვასაც შეაყვარე შენი ქალაქი… სიტყვები შეცვლის აურას და სიკეთისკენ წავა ეს ქვეყანა.
უზარმაზარი კულტურის მქონე ხალხი ვართ და არ ვიყენებთ ჩვენს რესურსებს. შესაძლოა, სხვა ქვეყნებთან შედარებით უკეთესი მდგომარეობა აქვს საქართველოს, თუმცა ბევრად მეტის მიღწევა შეგვიძლია. ხალხში უნდა გაჯდეს ოპტიმიზმი. მუდმივ კრიტიკას უნდა შევეშვათ. პირიქით, დადებითად დამუხტე დამწყები რეჟისორი თუ სხვა ვინმე, რათა სტიმული ჰქონდეს უკეთესის კეთების. ერთმანეთის ჩაძირვით კი არაფერი გამოვა.
მოგზაურობა და ფული…
საჭიროა იცოდე, რისთვის გინდა წასვლა და მოგზაურობა სახეტიალოდ, დროის გასატარებლად, სხვა ქვეყნების კულტურის გასაცნობად თუ სხვა… წასვლის დიდი სურვილის შემთხვევაში ფულზე ლაპარაკი ზედმეტია. ადამიანს თუ რაღაც სურს, ის იმას აუცილებლად გააკეთებს. მაგალითად, მინდა სტამბოლის ნახვა და მაქვს ფული, გადავფრინდები, ვნახავ და უკან გადმოვფრინდები. თვითმფრინავის ფული თუ არ მაქვს, ავტობუსით წავალ… თუ ავტობუსსაც ვერ შევწვდი, მოვიკიდებ ზურგჩანთას და ფეხით წავალ. სურვილს დიდი ძალა აქვს, თუმცა ადამიანის ცხოვრების სტილსაც გააჩნია. შეიძლება რაღაც უნდოდეს, მაგრამ სახლში ჯდომის მეტს არაფერს აკეთებდეს.
ოცნება იბადება გონებიდან, ეს ოცნება უნდა გადააქციო მიზნად, ამ მიზნის მისაღწევად უნდა ამოირჩიო ერთი გზა და სვლა პატარა ნაბიჯებით დაიწყო. „მე რომ ფული მქონდეს…“ – ეს ფრაზა უნდა დაივიწყო, რადგან თავად ქმნი საკუთარ ბედს.
მსოფლიო მოქალაქეობა…
არც ვიცოდი, თუ არსებობდა ისეთი რამ, რასაც მსოფლიოს მოქალაქეობა ჰქვია. უამრავი ვიზისა და ბევრი ფრენის შემდეგ, 2012 წელს, დუბაიში გამოჩდა ერთი პიროვნება, რომელმაც მითხრა ასეთი საბუთის შესახებ. მის ასაღებად მომიწია გარკვეული საბუთების მოგროვება და შესაბამისი კრიტერიუმების დაკმაყოფილება. 2013 წელს მომცეს ეს პასპორტიც, რომელიც დავკარგე მოგზაურობისას და 3 თვის წინ აღვადგინე.
თავისუფლება…
ყველა ადამიანისთვის სხვადასხვანაირია სამყაროც და თავისუფლებაც. ვიღაცისთვის ცხოვრება ტანჯვაა, ვიღაცისთვის კი – ბედნიერება. ჩემთვის ბევრს ნიშნავს ის, რომ ვარსებობ და ვაზროვნებ. აქ ძალიან აწუხებთ სხვისი აზრი თავიანთ გადადგმულ ნაბიჯებზე. ბავშობიდანვე ექსცენტრული ვიყავი. ზოგი გიჟს მეძახდა, ზოგიც კიდევ – მეოცნებეს, მაგრამ რაღაც პერიოდის გასვლის შემდეგ ჩემს ოცნებებს ვასრულებდი და პესიმისტი კრიტიკოსები თავად ოცდებოდნენ. ადამიანმა შინაგანი სიძლიერე უნდა გამოიჩინოს, სხვის კრიტიკას რომ გაუძლო, თუმცა ძლიერ ადამიანს ხშირად ხელს უშლიან სუსტი ადამიანები. ვერ დავიჯერებ, რომ არსებობს ადამიანი, რომელიც ვინმეზე ნაკლები ან მეტია. სხვადასხვა საკითხში ყველანი საუკეთესოები ვართ, მთავარი საკუთარი თავის პოვნაა.
სამომავლოდ…
ამ ეტაპზე ნანახმა 121-მა ქვეყანამ უფრო გააღვივა ჩემში მოგზაურობის სურვილი. ვგეგმავ, რომ ფილმებით, ვიდეოებითა და ტელეგადაცემებით სხვასაც ვუბიძგო მოგზაურობისკენ.
ელემენტარულად საქართველოზე დაკვირვებით ხვდები, თუ რაოდენ უსაზღვრო შეიძლება იყოს ჩვენი დედამიწა თავისი მრავალფეროვანი რელიეფით, უამრავი ჯურის ხალხითა და მათი კულტურით. ამიტომ მსურს, ერთად ვიაროთ, რათა ბევრს დავანახვო, რომ არ არის აუცილებელი, იყო მილიონერი, მოგზაურობა რომ შეძლო.
ლექსო მიგრიაული
https://www.youtube.com/watch?v=19ERpoqxmUw&feature=youtu.be
https://www.youtube.com/watch?v=u8FqOhsbl-8
