“მოძებნა კორონამ ჩემი სუსტი წერტილი, თავის ჯოჯოხეთური ტკივილები მაქვს” – ვიკა ბუკია

სულ წოლა მინდა. სხვა არაფერი. ნეტა იცოდეთ რა ძნელია ხოლმე წერის დაწყება. ყოველ დილით ვამბობ: აღარ შემიძლია, ვერ დავწერ. ზოგს ვიცი არ აინტერესებს გრძელი და სევდიანი სტატუსები. Hejama tvini! ალბათ ისევ წერენ სადღაც, სადაც უკვე აღარც ვიხედები და არასდროს შევიხედები. მაგრამ მერე იცით რა ხდება? ჩემს მშობლებს რომ მაგონებს ისეთი ქალები და კაცები მწერენ: “ვიკა, შვილო, ბოდიში რომ გაწუხებთ, თქვენი პოსტი ვერ ვნახეთ დღეს. ცოტა ავღელდით. როგორ ხართ დღეს?”

ხანდახან ძალიან გულისამაჩუყებელია ეს ცხოველი ცნობისმოყვარეობა და ზრდილობა ერთბაშად რომ გაჩნდება ადამიანში, არა? მეღიმება. როცა ცნობისმოყვარეობა ამარცხებს ზრდილობას და უცნობ ადამიანს წერ დიდი მოწოწიწებით: “ქალბატონო ვიკა, ვიცი ჩემი თავი არ გაქვთ, მაგრამ დღეს უკეთ არ ხართ?”
და გულში ალბათ: “უზრდელო ქალო, დაწერე რამე, რას დაგვზაფრე?”

ლევანი უკეთესადაა. აქ ყოველ წამს გვიკონტროლებენ ყველაფერს, მაგრამ საერთოდ არ ნიშნავს ეს, რომ ყველგან ასეა. მიყვებიან რა ხდება სხვა კლინიკებში. ვიცი, თეონასგანაც. და კიდევ იმ სხვა ინფიცირებულებისგან, რომელთაც არ ვიცი ამაზე ღიად საუბარი სურთ თუ არა.

როგორც ამიხსნეს ჩემი ანთება საშუალო სიმძიმისაა; ცოტა უფრო მარტივია – ლევანის. ჩემი სიცხე მალე იწევს დაბლა და ემორჩილება დამწევს. აი, გუშინ მართლა შემეშინდა. როცა 39 მქონდა და არაფერი არ მოქმედებდა.

მე მგონი, გამოვძვრებით აქედან მალე”, – წერს ვიკა ბუკია.