იტალიელმა მაურო მორანდიმ, ცხოვრების ჩვეულებრივი წესი 1980-იანი წლების ბოლოს შეცვალა და მარტო ყოფნა აირჩია. სოციალურმა ურთიერთობებმა, მუდმივმა ხმაურმა და ცხოვრების ჩქარმა რიტმმა დაღალა, რის გამოც მან ქონების დიდი ნაწილი გაყიდა და ზღვით შორეული მოგზაურობა დაგეგმა.
მოგზაურობის დროს მომხდარმა შტორმმა ის მცირე კუნძულ ბუდელიზე მიიყვანა, რომელიც სარდინიას სიახლოვეს მდებარეობს. კუნძულზე ჩასვლისას იქაური მეთვალყურე დახვდა, რომელიც ტერიტორიის დატოვებას აპირებდა. სწორედ ამ გარემოებამ განაპირობა ის, რომ მორანდი კუნძულზე დარჩა და მისი მოვლა საკუთარ თავზე აიღო.
ასე გაატარა მან ბუდელის კუნძულზე დაახლოებით 32 წელი. ელექტროენერგიისა და საკომუნიკაციო საშუალებების გარეშე ცხოვრობდა, თევზაობდა, წვიმის წყალს აგროვებდა, წიგნებს კითხულობდა, საცხოვრებელ სახლს თავად უვლიდა და დღეებს ზღვის დაკვირვებაში ატარებდა. კუნძულზე ვიზიტები მკაცრად იყო შეზღუდული, რის გამოც დიდი დროის განმავლობაში იგი გარშემო ერთადერთ ადამიანად რჩებოდა.
დროთა განმავლობაში მისი ისტორია მედიის ყურადღების ცენტრში მოექცა და მას ხშირად „იტალიის უკანასკნელ განდეგილად“ მოიხსენიებდნენ. თავად მორანდი აღნიშნავდა, რომ არავისგან არ გარბოდა და არაფერს ებრძოდა — უბრალოდ სიჩუმეში ყოფნა სიმშვიდეს ანიჭებდა.
2021 წელს იტალიის ხელისუფლებამ იგი კუნძულიდან ოფიციალურად გამოიყვანა, რასაც იურიდიული და გარემოსდაცვითი მიზეზები დაედო საფუძვლად. იმ დროისთვის მორანდი უკვე 80 წელს გადაცილებული იყო. მოგვიანებით ის ამბობდა, რომ კუნძულზე გატარებული წლები მისი ცხოვრების ყველაზე ბედნიერი პერიოდი იყო.