ბოკუჩავების ოჯახის ტრაგედია!
“დედა” – განსაკუთრებული სიტყვაა. ის იბადება ჩვენთან ერთად და ჩვენი ცხოვრების თანამგზავრი ხდება. დედას უდიდესი ადგილი უკავია ჩვენს სიცოცხლეში! ყოველთვის ვუზიარებთ მას გულისნადებს, სიხარულსა თუ მწუხარებას და მასში მუდამ ვპოულობთ თანადგომასა და გაგებას, რამეთუ დედობრივი სიყვარული თავისი ბუნებით – უპირობოა და მას სხვა გრძნობა ვერ შეედრება…
ამ ბავშვებს, რომელთა შესახებ ახლა გვინდა გიამბოთ, დედის გახსენაბა არ უნდათ და თუ მაინც გაახსენდათ – თვალებზე ცრემლი მოადგებათ და ცდილობენ რაც შეიძლება სწრაფად ყურადღება სხვა რამეზე გადაიტანონ. არა, მათი დედა არ მომკვდარა, ის ცოცხალია, უბრალოდ…სახლიდან წავიდა.
5 წლის ლიზიმ, 9 წლის მარიმ და 12 წელის საბამ უმძიმესი, როგორიც შეიძლება ბავშვს ჰქონდეს, სტრესი გადაიტანეს. ისინი დედამ მიატოვა და მას შემდეგ არ გამოჩენილა. ეს მოხდა სამი წლის წინ.
როდესაც ქალმა უსიტყვოდ მიატოვა ოჯახი, მის მეუღლეს მინდია ბოკუჩავას – ბავშვების მამას, გულმა უმტყუნა. ნერვიულობისგან სისხლი მოაწვა სახეში და საგონებელში ჩავარდა. მას არ შეეძლო გაეცა პასუხი შვილების შეკითხვებზე: “სად არის დედა?”, “რატომ არ მოდის?”, “რატომ წავიდა?”, “აწი არ დაბრუნდება?”.
დიახ, მინდიას არ ჰქონდა პასუხი, იგი ვერ იჯერებდა : კარგი, დავუშვათ, წავიდა მისგან, მაგრამ ბავშვები – სამი მცირეწლოვანი შვილი როგორ მიატოვა?! ის ვერ ამშვიდებდა ბავშვებს, ხოლო სულიერი ტკივილი იმდენად ღრმა აღმოჩნდა, რომ ჯერ ერთი ინფარქტი დაემართა, შემდეგ კი მეორე და, ფაქტიურად, შრომისუუნარო გახდა.
მინდიამ საკუთარ თავზე აიღო დედის ფუნქციები: სადილს აკეთებს, თუ აქვს საშუალება რისგან გააკეთოს, რეცხავს, თუ აქვს საშუალება რა გარეცხოს! მინდია ბავშვებს უვლის მაშინაც კი, როდესაც გულის ძლიერი ტკივილი ხელ–ფეხს უკავებს.
რომ ვთქვათ ბოკუჩავების ოჯახი ღარიბულად ცხოვრობს, ეს ნიშნავს, რომ საერთოდ არაფერი ვთქვათ, რამეთუ მამა და სამი შვილი წარმოუდგენელ სიდუხჭირეში ცხოვრობენ: ნახევრად დანგრეული ბარაკი, გაბზარული ჭერი, ობმოდებული კედლები, გაპარტახებული ავეჯი. დიახ, ასე გამოიყურება მათი საცხოვრებელი, რომელმაც შეუძლებელია, რომ არ დათრგუნოს ნებისმიერი ადამიანი.
როდესაც დედა სახლიდან წავიდა, ლიზი 2 წლის იყო და, საბედნიეროდ, იგი არ ახსოვს. საბედბიეროდ იმიტომ, რომ მარი, რომელსაც იმ ავბედით დღეს 7 წელი შეუსრულდა და დედა ახსოვს, დღემდე ვერ გამოსულა სტრესული მდგომარეობიდან და ხშირად თავისთვის ბუტბუტებს: «მე დედა არ მყავს, მე დედა არ მყავს, ჩემი დედა არის ჩმი მამა”. 12 წლის საბა კი საკუთარ თავში ჩაიკეტა: არავისთან საუბრობს, კლასში უსიტყვოდ ზის და მასწავლებლის შეკითხვაზე – “საბა, რა გჭირს?, პასუხობს თვალზე მომდგარი ცრემლებით, დაბნეულობითა და ბავშვური სევდით.
270 –ლარიანი სოციალური შემწეობა – ეს არის ის თანხა, რომელიც ბოკუჩავების ოჯახმა უნდა იმყოფინოს. ეს ის მიზერია, რომლის მეშვეობით სნეულ მამას და მის შვილებს სული უდგათ, თუმცა აქ საუბარი მხოლოდ გადარჩენაზეა : ბავშვები ხშირად შიმშილობენმ, წვიმიან ამინდში სკოლაში ვერ დადიან მთელი ფეხსაცმლის და ტანისამოსის უქონლობის გამო და მთელი დღე ხელნაკეთ ღუმელს უსხედან ირგვლივ.
ეს ყველაფერი ხდება საკურორტო დაბა ანაკლიაში, რომელიც ბოლო წლებში აივსო მდიდრული სახლებით, მაგრამ არავის მოსვლია აზრად ამ შეჭირვებული ოჯახის დახმარება, შესაძლოა, საერთოდ, არ სურთ მათი შემჩნევა!
მეგობრებო, მინდია ბოკუჩავა და მისი შვილები საჭიროებენ ყველაფერს: საკვებ პროდუქტებს, ტანსაცმელს, თეთრეულს, ავეჯს, სასკოლო ნივთებს, საოჯახო ტექნიკას, ხოლო თვად მამა კი – ძვირადღირებულ პრეპარატებს.
თუ თქვენ გაქვთ შესაძლებობა გაუწოდოთ დახმარების ხელი ამ შეჭირვებულ ოჯახს, ბავშვებს, რომლებიც დედამ მიატოვა, თანხა შეგიძლიათ ჩარიცხოთ ჩვენი ფონდის ანგარიშზე GE15TB7194336080100003 ან GE64BG0000000470458000 (დანიშნულება: მინდია ბოკუჩავა) ან გადარიცხოთ ჩვენი საიტიდან https://chernovetskyifund.ge/ru/projects/.
თქვენ ასევე შეგიძლიათ თანხა ჩრიცხოთ სწრაფი გადახდის ტერმინალებიდან NovaTechnology, TBCpay და ExpressPay. განყოფილებაში “ქველმოქმედება” აირჩიეთ ჩენი ფონდი.
კეთილი საქმე განსაკუთრებით იმათთვის უნდა ვაკეთოთ, ვისგანაც საპასუხო სამადლობელს არ ველოდებით!
R